ഓര്‍മ്മകള്‍

ഓര്‍മ്മകള്‍

ജീവന്റെ മുഖമൂടിയണിഞ്ഞ്

നിഴലാട്ടങ്ങള്‍

കരിന്തിരി വെളിച്ചത്തില്‍ ചുമരില്‍

കറുകറുത്ത കോമരങ്ങള്‍

ചാടിയും തുള്ളിയും കൂകിവിളിച്ചും

അട്ടഹാസം മുഴക്കി തന്നോടുതാന്‍ അടരാടിയും

തീക്കൂനി ചിക്കിപരത്തി ചുടുചോര തെറിപിച്ചും

ഇനിയൊരിക്കലും എന്നിലേക്കെത്താത്ത

ചില നനുത്ത സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്

ഉദകക്രിയ ചെയ്യുന്നു

I am a Woman

I AM A WOMAN

The magnitude of my loneliness is crushing me

I am a harrowing cry from the distant woods

In a language unintelligible yet so deafening

My heart aches to believe that you are still far.

I have a million eyes maraud my body

Which bulges out at the sight of my boobs

I cease being a woman any longer, a potato,

A table or a rabid dog perhaps, would be ever better.

Away from my mother I feel so insecure

Holding me to the warmth of her breasts

Away from those hairy hands groping for my femininity

I wonder why I am denied the right to live without fear.